FC Emmen-middenvelder Hilal Ben-Moussa is dit seizoen officieel doorgebroken in de Eredivisie. De Utrechter is een rasvoetballer die ondanks meerdere zware blessures nooit zijn dromen opgaf en altijd 100% heeft gegeven om profvoetballer te worden.

Ben Moussa groeide op in de jeugdopleiding van Ajax, maar werd in de C1 weggestuurd. Via USV Elinkwijk kwam hij bij FC Groningen terecht, waar hij zijn debuut maakte in het betaald voetbal. Vanwege zware blessures kwam hij in Groningen echter nooit verder dan twee Eredivisie-wedstrijden. Na veel tegenslagen, blessures en een seizoen op amateurbasis bij FC Volendam te hebben gespeeld, belde Dick Lukkien (FC Emmen-trainer) hem plotseling op. Lukkien vroeg of hij bij FC Emmen wilde komen spelen en dat werd zijn redding uit een diep dal. We spraken de Utrechter over zijn blessures, ambities als voetballer en hij geeft tips voor voetballers die ooit in soortgelijke situaties terecht komen.

Je speelde bijna je hele jeugd bij Ajax, tot dat je in de B-junioren werd weggestuurd. Hoe heb jij deze tegenslag ervaren en jezelf weten te motiveren om zo snel mogelijk weer bij een profclub te gaan spelen?

Ik was zeer teleurgesteld toen ik weg moest bij Ajax. Ik zag het totaal niet aankomen, want ik speelde bijna alles dat seizoen. Er waren ook geen twijfels of ik door zou mogen, of niet. Ik weet tot de dag van vandaag nog steeds niet wat de reden was. Ik was wel vastberaden om via een andere club weer bij een BVO terecht te komen. Ik ging naar Elinkwijk,  maar daar verzwegen ze dat er clubs geïnteresseerd waren in mij. Uiteindelijk ben ik via de selectie van de KNVB in contact gekomen met FC Groningen. Die hebben mij persoonlijk gebeld en zodoende maakte ik een mooie stap.

Doordat je meerdere keren langdurig geblesseerd raakte, heb je je doorbrak moeten uitstellen tot 26-jarige leeftijd. Van wat voor blessures heb je moeten revalideren en hoe waren ze tot stand gekomen?

Ik heb helaas drie keer mijn voorste kruisband afgescheurd en twee keer een scheur in mijn buiten meniscus gehad. Elke blessure is anders ontstaan. De eerste kwam door een overtreding en de tweede ontstond door een verkeerde landing na een sprong. De derde gebeurde op een heel slecht veld, waar ik in een gat stapte en de controle verloor. Allemaal onverwachte situaties..

Klinkt heel pijnlijk! Als je zoveel blessures achter elkaar krijgt, is het heel moeilijk om gemotiveerd te blijven. Wat was jouw motivatiebron tijdens je blessures en hoe overleefde je die periodes mentaal?

Haha, na de derde zware blessure was ik er heelmaal klaar mee! Ik vertelde mijn vrienden en familie dat ik wilde stoppen met voetbal. Ik verloor mijn ambitie om nog hoog te voetballen en dat was heel moeilijk om te accepteren. In zo'n moeilijke fase heb je ook geluk nodig en dat vond ik dat met mijn huidige trainer Dick Lukkien. Vier maanden na mijn operatie belde hij me op en toen ging het vlammetje weer branden. Ik had destijds geen club en trainde veel buiten en in de gym voor mezelf. Ik trainde wel zes dagen in de week. Ik maakte mijn eigen trainingsschema en ging gewoon knallen. Het vergde veel discipline, maar ik ben trots op mezelf dat ik het allemaal heb gedaan.

Zeker een knappe prestaties! Hier kunnen veel voetballers nog wat van leren. Wat zou eventueel een plan B voor jou zijn als je het profvoetbal niet zou redden?  I

k heb alleen mijn HAVO afgerond, dus ik zou het sowieso moeilijk krijgen.. Ik heb heel lang nagedacht wat ik zou moeten doen. Ik zou wel iets met jongeren of voetbal willen doen als profvoetbal niks zou worden.

Gelukkig heb jij uiteindelijk het profvoetbal gered. Hoeveel jongens uit jouw lichting bij Ajax zijn eigenlijk echt doorgebroken als prof?

Joel Veltman is mijn enige ex-teamgenoot die momenteel nog bij Ajax speelt. Dico Koppers en Ruben Ligeon spelen bij PEC Zwolle. Joeri de Kamps voetbalt al een aantal jaar in Slowakije. Voor de rest denk ik niet dat de rest het profvoetbal gered heeft..

Op wat voor manier probeer jij te voorkomen dat je weer in aanraking komt met een blessure? Vind jij het bijv. belangrijk om regelmatig naar de gym te gaan?

Dat vind ik heeeeel erg belangrijk! Zeker met mijn verleden kan ik het me niet permitteren om geen krachttraining te doen. Ik moet echt minimaal twee keer per week mijn benen trainen. Ook mentaal is het gewoon lekker als je wat spanning op je benen hebt.

En wat zijn je ambities als voetballer? Heb je nog wilde plannen om naar het buitenland te vertrekken?

Ik wil inderdaad nog heel graag naar het buitenland. Het liefst zo snel mogelijk. Ik ben nu 26 jaar en ik denk dat het een mooie leeftijd is om te gaan. Mocht dat niet gebeuren, dan wil ik graag in de Eredivisie blijven. Verder is dit natuurlijk ook een heel belangrijk jaar om als team in de eredivisie te blijven.

Mooie ambities! Heb jij wellicht nog wat tips voor blessuregevoelige voetballers die ook een droom hebben om prof te worden?

Zorg er in ieder geval voor dat je er alles aan doet om zo fit mogelijk te worden en te blijven. Denk aan een hele goeie warming-up voor een training of wedstrijd. Dat begint bij ons al in de gym, 45 minuten voor de training met een aantal jongens. Voeding en slapen is ook heel belangrijk. Zorg dat je ook goed rekt na een inspanning en ga bijvoorbeeld uitfietsen. Zo voorkom je kleine blessures.

Wat vind je van ons trainingsprogramma SPEED. Hoe belangrijk vind jij het om dit soort oefeningen te doen als voetballer?

Het programma ziet er heel goed uit. Hoe je het wendt of keert, dit soort 'kleine dingetjes' worden steeds belangrijker; iets sterker en sneller zijn dan je tegenstander. Gelukkig zijn dit soort zaken als snelheid, kracht en explosiviteit goed te trainen, dus daar moet je als voetballer gebruik van maken. Zoals ik zei doe ik ook vaak kracht- en explosieve trainingen. Bij FC Emmen hebben we op het veld ook een speciale trainer die ons helpt met wendbaarheid en snelheid. Ik raad iedere voetballer zichzelf wilt ontwikkelen dit programma aan!