Als we naar de voetbal-CV van Corina Luijks kijken worden we spontaan jaloers. De geboren Bergenaar staat momenteel onder contract bij de vrouwenafdeling van de Saoedische topclub Al Shabab. Dezelfde club waar bij de mannenafdeling o.a. topspelers als Yannick Carrasco (ex Atletico Madrid) en Éver Banega (ex Sevilla en Inter) onder contract staan.

Hoe Luijks daar in de zomer van 2023 is terecht gekomen, lees je later in dit interview. We bespreken eerst met de 28-jarige aanvalster in welke landen ze allemaal heeft gevoetbald, hoe ze daar is terecht gekomen en wat ze voornamelijk heeft geleerd van haar buitenlandse avonturen.

Hoi Corina, als ik op je wikipedia pagina kijk zie ik een heleboel clubs in diverse landen voorbij komen. Kun jij eens vertellen waar je allemaal hebt gespeeld?

Ik heb het zelf nooit opgezocht, maar ik ben al op vrij jonge leeftijd naar België gegaan. Ik woonde dichtbij de grens en het was voor mij makkelijker om te combineren met school. Toen ik was afgestudeerd ging ik naar Italië waar ik anderhalf jaar heb gespeeld bij A.S.D. Pink Sport Time. Vanuit daar vertrok ik naar Frankrijk, maar daar ging alles niet zo goed. Qua voetbal was het niveau heel hoog maar de organisatie was heel slecht. Betalingen waren niet op tijd en de faciliteiten waren slecht. We hadden geen kleedkamer, geen eigen veld en niemand had een verzekering. Daar stond ik wel echt van te kijken, want je speelt dan wel in 1 van de hoogste leagues voor vrouwen.

Ik ben toen naar Hongarije gegaan voor een half jaar en vervolgens naar Turkije. Daarna kwam ik in Kroatië terecht waar het net zo slecht geregeld was als mijn ervaring in Frankrijk. En momenteel speel ik dus in Saudi Arabië bij Al Shabab. 

Wat is over het algemeen je ervaring als vrouwenvoetballer in het buitenland na al je avonturen?

Ik weet dat veel mensen mij als 'clubhopper' zien, maar als ik mijn CV zie vind ik dat ook echt niet zo gek. Ik sta gelukkig achter alle keuzes die ik heb gemaakt. In veel landen was de organisatie niet goed. Betalingen kwamen niet (op tijd) binnen en veel dingen rondom het voetbal waren niet goed geregeld. Als je alleen in een onbekend land zit zonder familie en vrienden, is het wel belangrijk dat dit soort dingen goed geregeld zijn. Je wilt bijv. gewoon naar een dokter kunnen gaan als je ziek bent.

Je merkt dat het vrouwenvoetbal hard is gegroeid maar er is nog een lange weg te gaan. Ik voel mij gezegend dat ik een onderdeel mag zijn van dit groeiende proces. Alle clubs en landen waar ik ben geweest hebben mij wat geleerd. Sommigen op het veld, sommigen buiten het veld.

Mooi gesproken. Zijn er nog andere landen waar je kon voetballen maar je uiteindelijk niet naar toe bent gegaan?

Ik heb vroeger ooit stage gelopen bij Tottenham Hotspur, maar vrouwenvoetbal was toen pas net in opkomst en ze konden nog geen contracten voor buitenlanders speelsters betalen. Er was wel een optie om bij mensen thuis te gaan wonen, maar ik heb daar toen niet voor gekozen. 

Bij Madrid CFF heb ik ook 3 weken stage gelopen, dat ging eigenlijk heel goed. Mijn zaakwaarnemer was al in onderhandeling met de club, maar het laatste moment scheurden twee verdedigers hun kruisband waardoor ze noodgedwongen opzoek moesten naar verdedigers. Daarom ging mijn deal niet door.

Vooralsnog speelde je in Nederland alleen met Excelsior in de Eredivisie. Heb je nooit de ambitie gehad om in Nederland door te breken?

Ik heb vroeger nog bij PSV/FC Eindhoven gespeeld in de jeugd. Verder heb ik inderdaad alleen met Excelsior Eredivisie gespeeld. Vanwege mijn studie koos ik destijds om bij Excelsior te voetballen omdat het relatief vlakbij huis was. Verder heb ik er altijd voor gekozen om in België te spelen omdat ze daar in de avonden trainen waardoor ik werk en school makkelijker kon combineren. In Nederland trainden ze overdag, dus is werken ernaast lastig. Daarnaast waren de vergoedingen in Nederland slechtst een paar honderd euro, waardoor het dan simpelweg niet mogelijk was om rond te komen.

Is het voor een vrouwen over het algemeen (net als bij mannen) financieel interessanter om in het buitenland te voetballen?

Het was voor mij altijd een droom om gewoon mijn passie te kunnen uitvoeren en hiervan te kunnen rondkomen. In Nederland werd al snel duidelijk dat het hem niet ging worden. Toen ik jonger was (en nu nog steeds bij veel clubs) betaalden ze vrouwen in Nederland nauwelijks salarissen waar je van kan rondkomen. In België kon ik wel redelijk verdienen en werkte ik er een paar uur bij zodat ik goed kon rondkomen.

Toen ik uiteindelijk in Italië ging voetballen kon ik mij volledig focussen op het voetbal. De keuze was daarom snel gemaakt. Mijn vader reist ook veel voor zijn werk en ook als persoon leer je er gewoon heel veel van om in een ander land te wonen en te werken. Dus de intentie om in het buitenland te voetballen had ik eigenlijk altijd al. 

Begrijpelijk. Je hebt ook in Turkije gevoetbald. Hoe was jouw ervaring in Turkije?

Istanbul was het een van de leukste steden waar ik heb gevoetbald. Er is van alles te doen en te beleven. Alleen op voetbal vlak, moeten ze nog wel echt stappen maken. Je ziet dat het qua faciliteiten, organisatie en op technisch- en tactisch vlak gewoon slecht is. Ik ben een technische voetballer, maar daar was het vooral veel lange ballen en met z'n allen er achteraan rennen. Ik voelde mij daar wel een beetje verdwaald op het veld omdat het echt niet mijn soort voetbal was.

Qua cultuur en mensen was het verder echt heel gezellig en familiair. Iedereen probeert je te helpen en staat voor je klaar. Maar uiteindelijk ben je daar toch om te voetballen en dat was wel minder. Het grote verschil met Nederland is toch wel gewoon dat Nederland structuur heeft waar duidelijke afspraken worden vastgelegd en nagekomen. In Turkije wist ik soms pas een dag van te voren hoe laat ik de volgende dag moest trainen. Dat zijn dingen waar ik vooral in het begin moeite mee had.

En momenteel zit je in Saoedi-Arabië. Hoe ben je daar terechtgekomen en waarom heb je voor het Midden-Oosten gekozen?

Ik had eigenlijk besloten om mijn laatste jaren van mijn carrière in Nederland of België te spelen. Tot een zaakwaarnemer uit Dubai mij vroeg of ik interesse had om in Saudi te gaan spelen. In het begin was ik heel erg sceptisch door alle verhalen natuurlijk. Toen hij uiteindelijk met een contractaanbieding kwam heb ik informatie bij verschillende mensen (mannen die er ook hebben gespeeld) opgevraagd en toch de keuze gemaakt om erheen te gaan.

Ik heb voor één seizoen getekend, met de optie om halverwege het seizoen te kijken of ik wil blijven (om zekerheid voor mezelf in te bouwen). Maar ik kan er wel eerlijk over zijn dat als je die aanbiedingen ziet, je wel heel sterk in je schoenen moet staan om nee te zeggen.

Sinds vroeger heb ik eigenlijk al mijn verdiende geld geherinvesteerd in extra trainingen, een diëtist, sportpsycholoog noem maar op. Ik heb in al die jaren prima kunnen rondkomen van het voetbal, maar niet echt kunnen sparen. En als je dan nu daarheen kan gaan, wetende dat je nog wat kan sparen voor als je stopt, dan is dat wel heel fijn. Vooral als je weet dat er in het vrouwenvoetbal niet heel veel geld wordt geïnvesteerd en je bijna zeker weet dat je ná je carrière gewoon nog moet werken. 

Investeert Saoudi-Arabië dan wel veel in vrouwenvoetbal?

Ze hebben eigenlijk pas twee seizoenen een echte competitie voor vrouwen. Het heeft best lang geduurd voordat vrouwen hier daadwerkelijk ook echt mochten voetballen volgens de wet. Sinds dit jaar investeren ze dan ook pas echt in het vrouwenvoetbal. Alle wedstrijden komen op tv, clubs halen buitenlandse speelsters en er wordt veel geld in marketing geïnvesteerd. Het aanzien dat mannenvoetbal nu in Saoudi-Arabië begint te krijgen, willen ze ook bij de vrouwen hebben.

Je merkt wel echt dat het nog in de beginfase is. Het niveau is nog niet echt hoog en qua opzet is het nog niet goed geregeld. Maar als je ziet hoeveel geld er in Saudi wordt geïnvesteerd, vind ik het soms wel jammer dat Nederland dit niet doet. Het niveau begint nu wel echt omhoog te gaan. Nederland zou dit ook kunnen realiseren, maar dan moeten ze meer gaan betalen zodat alle speelsters zich puur op het voetbal kunnen focussen zonder dat ze een bijbaan nodig hebben.

Hoe is het verder om daar te wonen/leven? Je hoort bijv. soms negatieve verhalen over vrouwenrechten. Merk je daar iets van?

Ik woon in een appartementencomplex samen met alle andere buitenlandse speelsters. We hebben ook allemaal een eigen auto. Soms train ik twee keer per dag en andere dagen train ik meestal voor mezelf in de gym. Verder drink ik naast mijn trainingen af en toe een koffietje of ga ik uiteten. Ik ben goed bevriend geraakt met een aantal spelers van de mannen en die nemen ons soms bijv. mee naar evenementen.

Qua vrouwenrechten merk ik er zelf niet veel van want ik focus me puur op het voetballen. Locals ervaren dat wellicht anders. Ik zie wel gewoon overal vrouwen rondlopen in winkelcentra en ik zie ze gewoon op terrasjes zitten. Maar je merkt wel dat er nog verschillen zijn tussen mannen- en vrouwenrechten. Ondanks dat is het zeker wel verbeterd ten opzichte van de verhalen die je in Nederland hoort.

Het land is verder hard aan het ontwikkelen. Ze zeggen dat ze een beetje als Dubai willen worden. Ze willen het aantrekkelijker maken voor toeristen, dus dan organiseren ze bijv. festivals en evenementen zodat er meer toeristen op af komen. Momenteel is het bijv. 'Riyadh Season' en dan zie je gelijk veel meer toeristen rondlopen.

Klinkt goed. Wat zijn verder je ambities als voetbalster?

Ik heb eerlijk gezegd niet heel veel ambities meer. Ik heb in mooie landen mogen spelen, heel veel verschillende culturen en onvergetelijke momenten mogen ervaren en vriendschappen voor het leven gemaakt. Ik ben sinds kleins al groot fan van Feyenoord en hoopte altijd om daar ooit nog te spelen. Dus wie weet kan ik daar in mijn laatste jaren nog spelen om mijn laatste droom te laten uitkomen.

Wat zijn je plannen ná je voetbalcarrière?

Dat is iets waar ik steeds meer over nadenk. Ik wil sowieso heel graag trainingen geven en voetballers individueel begeleiden op mentaal vlak en met voeding. Mijn oma was altijd mijn grootste fan en is onlangs overleden. Ze was nog heel fit en deed o.a. nog aan gymnastiek voor ouderen in het verzorgingstehuis waar ze zat. Ik vind het zelf ook heel leuk om ouderen in beweging te houden. Dus daar wil ik ook wat mee gaan doen. Hoe en in welke vorm het er precies uit gaat zien, weet ik nog niet precies.