Jarchinio Antonia doorliep de jeugdopleiding van Ajax en maakte in de A1 de overstap naar ADO Den Haag. Bij ADO debuteerde hij en kort daarna vertrok hij naar Go Ahead Eagles. Daar brak hij officieel door en speelde hij vier uitstekende seizoenen.

Hij dwong in 2014 een transfer naar FC Groningen, maar keerde na twee seizoenen in 2016 weer terug op het vertrouwde De Adelaarshorst. Na weer een sterk seizoen bij Go Ahead Eagles vertrok hij in de zomer van 2017 plotseling Naar Cyprus. We spraken Antonia over zijn transfer naar het buitenland, zijn leven in Cyprus en meer.

Jarchinio, tof dat je met ons een interview wilt doen! Je doorliep misschien wel de beste jeugdopleiding van Nederland. Maar hoeveel mensen uit je team destijds zijn echt doorgebroken in het betaald voetbal?

Klopt! Ik speelde o.a. samen met Luciano Narsingh (Swansea City), Tommie Overtoom (NEC), Daley Blind (Ajax), Genero Zeefuik (clubloos), Kai Heerings (Fortuna Sittard), Marko Vejinovic (AZ), Araz Ozbiliz (Willem ll), Johan Kappelhof (Chicago Fire), Nigel Hasselbaink (Hapoel Beer Sjeva), Marvin Zegelaar (Watford FC), Ben Rienstra (sc Heerenveen), Sergio Padt (FC Groningen), Danilo Sousa Campos (Antalyaspor), Mitch Apau (Slovan Bratislava). Dit waren de jongens van mijn lichting die zijn doorgebroken in het profvoetbal. Best veel dus..

Veel namen! Uiteindelijk ben jij zelf in het prachtige Cyprus beland en speel je bij voetbalclub Omonia Nicosia. Hoe ben je daar nou eigenlijk terecht gekomen?

Nou ik ben een aantal keer benaderd door wat zaakwaarnemers, maar daar kwam niet zoveel uit. Plotseling ontving ik een telefoontje van Hedwiges Maduro en vertelde hij me dat hij bij Omonia Nicosia had getekend. Ze waren alleen nog opzoek naar een rechtsbuiten. Hij vertelde wat mooie verhalen over de club en over het land en dat overtuigd me om uiteindelijk bij deze club te tekenen.  

Klinkt goed. Veel voetballers weten buiten het aangename klimaat verder vrij weinig over Cyprus. Wat zijn nou echt de voordelen om daar te voetballen?

Het klimaat is inderdaad erg prettig! Het is vrijwel het gehele jaar door lekker weer dus ik loop hier maar zelden in een jas. De lokale bevolking is echt voetbalgek. Overal waar je komt word je wel herkend. Ook de politie herkent mij al en zo heb ik zelfs meerdere keren een boete ontlopen! Ook restauranteigenaren vinden het leuk als ik ben hen kom eten. Dan hoeven we de rekening niet te betalen en zegt hij "als we dit weekend maar winnen, vind ik het goed!".

Haha, dat klinkt als een lekker leven! Dat verhaal met de politie zou je in Nederland in ieder geval niet snel meemaken. Wat had je gedaan dat je eigenlijk een boete had moeten krijgen?

Haha, niks heftigs hoor. Gewoon als ik bijvoorbeeld te hard rij of me auto fout heb geparkeerd.

Het was voor jou een bewuste keuze om Nederland te verlaten. Maar wat voor opofferingen heb jij moeten doen om in Cyprus te gaan voetballen?

Vooral het achterlaten van mijn familie en vrienden. Toen ik in Nederland voetbalde zag ik ze heel vaak, maar nu zie ik zie ze bijna nooit meer. Ik heb een hele hechte band met mijn familie waardoor dat soms ook heel lastig is. Ik bracht in Nederland bijvoorbeeld heel veel tijd door met mijn kleine neefjes, maar dat kan allemaal niet meer. Ik mis alle familiefeestjes, de warmte die je af en toe krijgt van familie en natuurlijk het eten van mijn moeder.

Heel begrijpelijk dat je het daar moeilijk mee hebt. Hoe ziet een 'normale dag' er bij jou nu uit? Heb je bijvoorbeeld veel vrije tijd naast voetbal?

Wij trainen in principe elke ochtend. Mijn wekker gaat vaak rond 08:00, dan ga ik even douchen en ontbijten en loop ik richting de club. Om 09:00 moeten we aanwezig zijn en om 10:00 start de training. Voor de training ga ik meestal even de gym om een halfuurtje voor mezelf te trainen. We trainen vervolgens van 10:00 tot 12:00. Na de training ga ik douchen en loop ik richting huis. Ik woon op twee minuten van de club dus ik ben snel weer thuis. Als ik thuis kom ga ik meestal even een dutje doen tot 14:00 en dan begin rond 15:00 eigenlijk mijn dag. Ik ga dan even naar buiten om wat te eten. Boy Waterman speelt en woont in dezelfde stad als ik, dus we spreken vaak samen af. Er is nooit een strikte planning.. Omdat het altijd mooi weer is, valt er genoeg te doen. Ik heb thuis ook een zwembad, dus meestal als ik bezoek heb gaan we gewoon lekker relaxen rondom het zwembad.  

(Het huis van Jarchinio Antonia in Cyprus)

Wat voor oefeningen doe je meestal als je vlak voor de teamtraining de gym in gaat?

Vooral Core Stability en stabiliteit- en coördinatie oefeningen. Ook doe ik regelmatig trainingen om mijn lenigheid te verbeteren.

Veel voetballers willen het maximale uit hun talent halen en zo hoog mogelijk spelen. Maar het is begrijpelijk dat sommige voetballers puur aan hun financiën denken, want het is niet voor iedereen realistisch om bij Barca of Real te gaan spelen. Wat is jouw persoonlijke ambitie als prof?

Mijn ambitie was altijd om zo hoog mogelijk te spelen. Maar ik ben nu 27 jaar oud en een stap naar een grote ambitieuze club waar je als kind van droomt, zit niet meer in mijn hoofd. Voor mij speelt geld natuurlijk ook een belangrijke rol. Ik heb nu nog een paar jaar de tijd om als profvoetballer geld te verdienen voor mijn toekomst en die van mijn familie. Verder zie ik het allemaal wel.. Ik blijf gewoon keihard werken tot mijn lichaam stop zegt.  

Mooi om te horen! Via ons platform proberen wij ook altijd voetballers bewust te maken dat je keihard moet werken om je ambities te realiseren. Heb jij nog tips om jonge voetballers te motiveren om meer uit hun carriere te halen?

Mijn tips zijn vooral dat je kei- en keihard moet werken om iets te bereiken. Laat niemand je vertellen dat je iets niet kan, want alles is mogelijk. Ik heb in mijn loopbaan de beste voetballers zien afvallen en de minste zien bereiken wat men niet voor ogen had. Een oude trainer van mij zei ooit dat ik nooit iets zou bereiken met alleen mijn talent. Ik moest van hem gaan voetballen met mijn hart en mentaliteit, en die woorden zijn me altijd bijgebleven. Mensen zeiden vroeger ook tegen mij dat ik het nooit zou redden en dat ik te klein en te licht was voor het profvoetbal. Maar inmiddels heb ik toch een aardige naam gemaakt, de KNVB Beker gewonnen, kampioen van het Caribisch gebied met Curacao geworden en ik woon al een paar jaar in een fantastische villa met een zwembad en alles erop eraan. Ik kan mijn familie goed onderhouden en dat allemaal voor een straatratje als ik!